Lemon Tree

 KELİMELERDE DİNLENDİM BUGÜN

    Yarına uzak,dünü yarım kalmış çocuk,kenarında kaldırım kiri dudaklarıyla gülümsedi,gözlerimin içine.Zıplıyordu yerin üstünde.Hissetmek miydi her bir vuruşunda ayağının altında yaşamı,yoksa her bir vuruşunda ezip un ufak etmek miydi umutlarını?
     Püskülleri eskimiş çantasından çıkarttığı kelimeleri havaya üflüyordu.Ben bugün o kelimelerde dinlendim.Ruhum dilsizleşti,sadece dinledi ve izledi,ama kalemim yazmaya çok istekliydi.İşte bir şeyler yazmaya..

Yırtık pabuçlarından gözüken 
Ayaklarında değildi açlık, 
Kirli elbisenin pilelerinde de  
Feri sönmüş gözlerinin yakarışlarındaydı
Üşüyen ellerinin geleceğe uzanamayışında
Minik vücudunun sıcak sevgilerle kucaklanamayışındaydı açlık.

İki dilim ekmek  arasında susuzluk
Dışarı çıkıp umarsızca ve tasasızca  
Oyun oynama isteğini öldürmüş
Olmalı yoksulluk
Ve değil mi ki
Düşünmeyi öldürür yoksulluk

Bir sokak arasında
Akan sular etrafında,hayallerini kağıttan yelken yapıp
Bıraktın orada
İzledim arkandan gidişini
Cebindeki üç beş bozuk paranın şıngırtısı
Kulaklarımda şimdi


Bugün havaya savrulan o kelimelerde dinlendim
İnsanlığımızın eksik yanını bir kez daha hissettim.

g.K