Zıtlıklardır doğayı dengede tutan,
Ne aşırı sıcağa dayanabilirdi ne aşırı soğuğa insan,
Ortasıdır bize nefes aldıran,
Ne kadar ağırlayabilirdi gökyüzü güneşi her gün?
Ne kadar tahammül edebilirdi karanlığa,edilirse ebediyete gün ışığı sürgün?
Ve sen,hep ama hep yağmurlu geçen günlerin kasvetiyle nasıl baş edebilirdin?
Ve yine sen,dinlenmeyi özlemiş,kızgın güneşin seni terleten sorularının kaçına cevap verebilirdin?
Gökkuşağı girmese araya,
Paylaşmasa renklerini dünyayla,
Kim son verebilirdi yağmurla güneşin kavgasına?
Umarsızca, farklı kutuplarıyla dönüyor dünya.
Ve zıtlıklarıdır insanları birbirine bağlayan,
Siyah ve beyazdı mücadelelerinde berabere kalan,
Ne tebessüm ne de hüzün bir sıfır önde başlayan.
Sen geçmiş zamanın hikayesinde,
O çoğu vakit şimdi de, sıkça gelecekte,
Aynı anda ve yanyanayken kafanızdan geçen düşüncelerde.
Bazılarımız ne yeni başlangıçlar yapmaya cesaret edebildi.
Ne de kötü gidişlere son verebildi.
Aynı çatı altında,yalancı şahitlik yapan kapıların ardında.

Gamze Karabulut.

zaman: Perşembe, Haziran 24, 2010

0 Comments to " "