KALEMİMİN BOĞAZINA DÜĞÜMLENDİ KELİMELER

Kentin kuzeye giden caddelerinde
Sonbahar hüküm sürmekte
Gökyüzünün suyu sıkılıyor
Sevgilim,yağmurlar seni pencerelerimden
Akıtıyor.

Bilemedim,
Avuçlarındaki çizgilerin bana çıkmadığını,
Kalbimdeki parmak izlerinin kanımı
Pıhtılaştıracağını.

Anlayamadım sevgilim,
Kokunu;
Eşyalarda,odalarda,duvarlarda
Masanın üstünde unuttuğun kağıt paralarda
Kazaklarında,gömleklerinde
Dokunduğun her bir nesnede sandım
Yanılmıştım
Derime sinmişti
Bilemezdim derimi yüzmek isteyeceğimi
                              
Seslenemedim arkandan sevgilim
Kısıldı hatıraların sesi
Ve bir daha yerine hiç gelmedi
Yamamaya çalıştım geçmişi
Ama kendime batırdım hep
İğneleri

Cam kırıklarından farksız hislerim
Sevgilim;
Sen de dokunsan bana                        
Kanatabilirim    

Yağmur suları birikiyor çukurlarda
Suretin yansımakta
Gözlerimi bıraktım orada

Daha fazla anlatmak istedim kağıtlara
Ama artık yoktu bende gören gözler
Hem kalemimin boğazına düğümlendi kelimeler.


G. K.

zaman: Cuma, Eylül 03, 2010

0 Comments to " "