Ruhlarımızı yüzümüze giyebilsek,vişne çürüğü renginde göz bebeklerimiz...Tanrıdan bir parça çürümüşlük...Dudaklarımız dikili iple,ağız kenarlarında artık bir önceki yalandan kalma,belli ne söyleyeceğin ne söylemeyeceğin belli,soluduğun hava değil Tanrının kokusu burnunda,çektikçe içine bir kez daha bir kez daha bulantı,payına düşen etten duvarlarda..
Oluştu şimdiden artık dudaklarımda,uçuklar da var dudaklarımda...Yalan söyledim yalan,güzel kokan Tanrıydı ve taze kalan..
0 Comments to " "